«La conexión gallega» estaba construída como a crónica presencial dun argumento que parecía tirado dunha vella novela de Dashiell Hammett, e aqueles «self-made men» chamados Sito Miñanco, Laureano Oubiña ou Marcial Dorado tiñan o mesmo sorriso dos señores de Poisonville, a cidade salvaxe de Colleita vermella.