L'Andecha o cooperación ye aidar con daqué pa que daqué o daquién llogre un fin. Ye un grupu de xente que collabora nun trabayu. Pela cueta, competir ye esforciase pa consiguir dalgo primero o meyor que los demás. Esti conflictu dase en toles estayes sociales. Dende la individual a la de coleutivos y ente los grupos de países.
Na Xunión Europea dase tamién esti dilema. Per un llau, ye'l mayor donante mundial na cooperación al desendolcu. Anque per otru nun fai más que poner muries al fluxu d'inmigrantes pesllando les sos llendes y nin siquiera cumple col repartu de refuxaos nos sos estaos. Esti puntu ye'l mayor fracasu de los valores fundacionales de la propia Xunión Europea. Al mesmu tiempu asiste a un xorrecimientu de la xenofobia d'ultradrecha nel so suelu.
Dempués de tantos sieglos de guerres nel vieyu continente, fai pocos años paecía que s'encadarmaba un proyeutu duraderu de paz y cooperación internacional. La crisis de los inmigrantes y les polítiques competitives ultraconservadores faen qu'agora teamos na mayor incertidume del rumbu d'Europa. Col Brexit y la nueva política estauxunidense que la cooperación internacional colos terceros países va dexando pasu a una insolidaridá ensin precedentes.
Nes teoríes cooperatives, la suma ye integradora y algama más que la suma de les partes faciendo un efeutu sinérxicu. Mientres que la competencia ente europeos desfai la fuercia d'una hipotética hexemonía cultural nel planeta. Dengún estáu d'Europa yá nun pue lluchar por caltener un estatus d'hexemonía mundial por sigo mesmu. La xunión fai la fuercia nesti casu.
Ello nun ta a la escontra de potenciar la diversidá de les llingües y cultures minoritaries que conviven nel so interior, en graos estremaos de reconocencia y respetu.
Andechar entós, pue llevar a l'aidanza de los pueblos del nomáu tercer mundiu. La conciencia d'emigrantes, qu'entá güei esiste, tien de sofitar otra vuelta la solidaridá colos que lo dexen too pa salir de les situaciones béliques nes que s'atopen . Occidente colonizó una vegada'l mundiu. Y agora ye'l momentu de volve-yos parte d'esi espoliu, al traviés del encontu de la solidaridá internacional.
El Mediterráneu nun pue ser una tumba xigante, nin Europa un castiellu insolidariu. L'andecha que mos sacó de les cernaes ye meyor estratexa que la competición que mos llevó a elles.
¿Nun vos paez?