La primer vegada que s’emplegó esta espresión de terraformación foi nun sen lliterariu nos años trenta del sieglu pasáu. Carl Sagan allumó la teoría enfotándose en Marte en 1973 na revista Icarus. L'orixe de la pallabra terraformación foi nuna conferencia científica nel añu 1979 pol inxenieru la NASA Oberg, anque la so apaición nuna revista científica foi en 1982 pol planetólogu Christopher McKay nel Journal of the British Interplanetary Society.
Terraformar implica una atmósfera, calor y agua pa reproducir l’hábitat terrestre n’otru planeta. Marte ye’l meyor candidatu pola creyencia de que caltuvo nel pasáu una atmósfera paecida a la de la Tierra.
Ye un planeta de collor doráu o ferruñosu menor que’l de nueso. Con dos casquetes polares, el so volume ye un 15% del dela Tierra y la so densidá un 11%. Poro la so gravedá ye’l 38% menor que la terrestre. La so superficie compónse de ferrosilicatos, osíxenu, siliciu y fierru.
Necesitaríase una atmósfera habitable como primer pasu. Pa ello, precísase un gas inerte, non inflamable y que controle la velocidá d’amburamientu del osíxenu presente. Nel nuesu planeta esi gas ye’l nitróxenu (78% de l’atmósfera). Dempués importar amoníacu pa puxar pol efeutu ivernaderu. Lo mesmos colos hidrocarbonos como’l metanu pa que xorreza la presión atmosférica, mesmo que la producción d’agua y C02, bases pa la fotosíntesis. Tamién l’hidróxenu sedría importante introduciendo vapor d’agua y faciendo una hidrosfera. Calecer el planeta depende de la cantidá de CO2. Too ello ye posible científicamente magar qu’arreye un costu pergrande.
Tres los averamientos a la superficie marciana d’americanos y soviéticos, llogren posase con ésitu les misiones Viking ente otres. El caberu intentu foi’l del ExoMars européu con un orbitador esitosu de la TGO y un estrellamientu de la Schiaparelli n’ochobre del 2016. N’avientu d'esi añu, aprebóse na ESA (Axencia Espacial Europea) la continuidá d’Europa nos vuelos espaciales a Marte.
Nuna Tierra apinada de contaminación, desaniciu continuu d’especies, superpoblación, sobresplotación de recursos naturales y guerres, la terraformación de Marte pue suponer una probabilidá de futuru de la nuesa especie. Quiciabis la cabera esbilla vidable pa la sobrevivencia.
Sicasí, esperemos que nun sirva d'escusa pal abandonu del mediu natural na Tierra. Y que seya una escoyeta pal conxuntu la Humanidá y non pa unos pocos.