Científicos xaponeses tán acabante descubrir que nes ñubes hai microplásticos. Yá nun tán solo nos alimentos, nos ríos, nos mares, agora apaecen nes ñubes. Poro, ye una grave amenaza de contaminación de la nuesa xinta y bébora. Contribúin amás al cambéu climáticu. L’estudiu nes ñubes del Monte Fuji y nel Oyama, reflexa que la contaminación por plásticos caltria la mayoría los ecosistemes del planeta.
Alcontraron cachinos de menos de 5 mm en requexos del mundiu enteru y nes partes interiores del cuerpu humanu, como nel sangre, na lleche materno o nel cerebru. Ye’l primer estudiu n’atopar microplásticos nes ñubes de la troposfera como na capa llende atmosférica, onde tán les cimeres de los montes estudiaos.
L’agua les ñubes estudióse con imáxenes avanzaes pa estremar les tribes de microplásticos. Atoparon nueve tribes estremaes de polímeros y una de cauchu. Calteníen hasta 14 cachos de plásticu per llitru d’agua que se tornaben hidrófilos tres la so esposición a la lluz ultravioleta.
La cantidá de polímeros actuaríen como ñúcleos de condensación del xelu y l’agua nes ñubes. Sobre ellos condensa’l vapor d’agua na atmósfera, formando ñubes y camudando’l clima.
Asina que suponen otru elementu de contaminación global na troposfera, según la Universidá de Waseda (Xapón).
Si nun se trabaya escontra’l cambéu climáticu por plásticos pue causar daños irreversibles.
Dicen los investigadores que los microplásticos aporten a les ñubes en gran cantidá de fontes, dende los cosméticos hasta los fertilizantes y les bolses de plásticu. Yá s’atopen na tierra, nel mar y nel aire de la Tierra. Al aire aporten dende la povisa les carreteres, los vertederos, los neumáticos y el céspede artificial. Dende la mar, aporten pola rosada marina y l’aerosolización que fai que los microplásticos seyan tresportaos pel aire.
La ONX afita que nun val col reciclaxe sinón que fai falta una tresformación sistémica pa facer la transición a una economía circular. Apurre datos como que cada minutu viértese nel océanu la cantidá d’un camión de basoria de plásticu.
Que 7.000 millones de tonelaes de plásticu tornaron en borrafes tiraes en vertederos o nel mediu ambiente.
Ello pue afeutar a la capacidá los ecosistemes d’adaptase al cambéu climáticu, cincando a los medios de vida de la Humanidá, la so alimentación y salú. Un estudiu de la Universidá de Newcastle (Australia) calculó qu’entra de media nel cuerpu pel aire o los alimentos 5 gr. de plásticu, igual cantidá qu’una tarxeta creitu. Lo qu’incide nel párkinson y nel alzhéimer, por exemplu, según les Universidaes de Rhode Island (EE.XX.) y Viena (Austria).
Según Greenpeace solo’l 30% los plásticos recíclense n’España, que ye’l quintu productor mundial de plásticu y una botella d’esti material tarda unos 500 años en descomponese. Alcuéntrase na sablera, nes roques, flotando nel agua y baxo ella. Dende l’Árticu, a l’Antártida, nel Everest o na fondura de Les Marianes, a zones poblaes ya islles despoblaes. 12 millones de tonelaes van a la mar añalmente, pola cultura d’un solu usu y tirar dempués, la mayoría en China.
National Geographic apurre dellos datos esmolecedores: cada minutu véndese un millón de botelles de plásticu nel mundiu, El 90% produzse de combustibles fósiles, el 40 % vien del empaquetáu d’alimentos polo que tien un solu usu, Europa xenera borrafes del 25% del plásticu qu’usa, 8 millones de tonelaes plástiques van al océanu per añu.
Con esta marexada de datos nun hai escusa pa reforciar la llucha escontra esti elementu tan dañible pa la vida nel planeta.
Coles ñubes d’Asturies posiblemente enllenes de microplásticos, la nuesa salú ta incluyida na precariedá global. Poro, ye urxente un cambéu nel estilu de vida.