Y agora Ucraína

Dempués de les foles inda nun finaes del covid-19, agora una nueva guerra n'Europa. La Humanidá paez enfotada n'empobinase en problemes. Ún tres otru. Mal camín lleva la nuesa especie. Con tantu tiempu como llevó algamar unes decades de paz cola Xunión Europea.

Agora Rusia xuega con fueu y armes atómiques pol imperialismu de Putin, qu'invade Ucraína, un estáu soberanu, col aquel de que foi de la órbita rusa.

Muncha xente n'Asturies diz «Nin Putin, nin OTAN», «Guerra non», «Paz n'Ucraína». Esi país que tien los mesmos collores na so bandera que la de nueso.

L'amenaza a la tercer guerra mundial, que quiciabes seya la cabera pola teórica potencia bélica del armamentu nuclear col que Putin amuesa l'escesu de testosterona del so erru estratéxicu. Que nun quier siguir les normes del drechu internacional, nin torgar l'éxodu ucraín de los refuxaos. 

La ONX y cuasi la totalidá d'estaos ya organizaciones planetaries quier la paz y refuga l'agresión militar rusa ensin xacíu.

Ye hora de deprender de la Hestoria pa nun repetila nes mesmes griesques asesines. Que la rellación ente bloques nun arreye la posible destrucción del mundiu. Que'l sen humanitariu garre puxu énte la violencia.

Más de 6.000 guerres afiten qu'hebo los qu'estudien el pasáu. Conflictos armaos que frayaron millones de vides humanes. Y delles más tán actives.

Ye'l día d'aparar esta cuenta xabaz. De dexar les llendes tranquiles, de respetar a les minoríes. De sentir el caleyar de la población mundial como una sola especie diversa y con munchos matices.

Poro, hai qu'escribir más cola pluma... cavar con ella p'aparar les guerres, como dicía el poeta irlandés Seamus Heany.

Sabemos lleer. Y tamién que si siguimos matándonos podemos desapaecer.

Esa ye l'auténtica partida estratéxica qu'hai de ganar.

La de la paz.